کنوانسیون های بین المللی

در مطلب قبلی به صحبت پیرامون کنوانسیون ها پرداختیم. در این پست نیز به بیان ادامه مطالب خواهیم پرداخت و به برخی از کنوانسیون های مهم اشاره خواهیم کرد. دانستن نکاتی در ارتباط با کنوانسیون های حمل و نقلی بسیار مهم است زیرا شما باید قوانین موجود در این حوزه را به خوبی بلد باشید تا بتوانید به راحتی و بدون هیچ گونه دردسری اقدام به صادرات یا واردات کالاهای خود کنید. در این زمینه ها نیز می توانید با کارشناسان ما در ارتباط باشید. در ادامه قصد داریم به بررسی چند کنوانسیون دیگر بپردازیم.

کنوانسیون ADR

کنوانسیون ADR که برگرفته از عبارت EUROPEAN AGREEMENT FOR CARRIAGE DANGEROUS GOODS AND SUBSTANCE BY ROAD می باشد در سالهای 1956 الی 1986 بر سر زبان ها افتاد. این کنوانسیون برای یکپارچه سازی حمل و نقل یا ترانزیت کالاهای خطرناک نگارش شده است. در سال های پس از جنگ جهانی دوم کشورهای اروپایی با مشاهده برخی از حوادث ناگواری که ناشی از ترانزیت جاده ای و محصولات خطرناک بود اقدام به نوشتن این کنوانسیون کردند. با نوشتن این معاهده به ساختارهای حمل و نقلی جاده ای خود سامان بخشیدند و توانستند به هدف خود که همان یکسان سازی و هماهنگ کردن حمل و نقل کالاهای خطرناک در سطح قاره اروپا برسند. طبق آمارهای به دست آمده تاکنون بیش از 40 کشور به این کنوانسیون ملحق شده اند. ایران نیز درصدد پیوستن به این کنوانسیون می باشد و در برنامه سوم توسعه اقتصادی کشور نیز این نکته بیان شده است.

این موافقتنامه ساده و مختصر بیان می کند که مواد خطرناک می توانند با وسایل نقلیه چرخدار جابجا شوند به استثناء برخی از مواد که درباره ویژگی های آنها در این توافقنامه مطالبی گفته شده است. البته برای حمل مواد خطرناکی که اجازه حمل آنها داده شده است نیز ملزوماتی در نظر گرفته شده است. در ابتدا بیان شده است که کالاهای خطرناک باید برچسب گذاری شوند و بسته بندی آنها باید به صورت خاص و ویژه ای باشد. سپس در ارتباط با مراحل حمل و نقل، شرایط بارگیری و تخلیه، خدمه درگیر با حمل و نقل این مواد و تجهیزات مورد استفاده، مخزن و یا مکان های نگهداری این مواد و… قوانینی را ذکر کرده است. همچنین یک طبقه بندی مشخصی از انواع کالاهای خطرناک بیان کرده است. تمام مواد خطرناک در 9 طبقه دسته بندی می شود که برای حمل و نقل، تخلیه و بارگیری و جابجایی هرکدام شرایط مشخصی ذکر شده است. در تصویر بالا می توانید اطلاعات بیشتری پیرامون برچسب ها و طبقه بندی های اعمال شده کسب کنید. در مقاله های آینده درباره این 9 دسته بندی بیشتر صحبت خواهیم کرد.

موافقت نامه ترانزیت تجاری سازمان همکاری اقتصادی (ECO)

شامل مجموعه قوانینی است که بین 10 کشور عضو اکو نوشته شده است. اکو یا ECO مخفف عبارتEconomic Cooperation Organization به معنی یک سازمان اقتصادی منطقه ای می باشد. این توافق بین کشورهایی نظیر ایران، ترکیه، افغانستان، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، پاکستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان نگارش شد و بر اساس آن توافق شد تا سال 2025 منطقه تجارت آزاد را اجرا کنند. این کنوانسیون نیز همانند باقی کنوانسیون ها دنبال یکسری اهداف می باشد. از اهداف اصلی این کنوانسیون می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. توسعه زیر بناهای ارتباطات و حمل و نقل
2. تدوین برنامه مشترک برای توسعه منابع انسانی و بهره‌برداری بهتر از منابع طبیعی
3. ارتقا سطح توسعه اقتصاد پایدار و افزایش زندگی و رفاه جوامع
4. تلاش برای ادغام تجارت کشورهای منطقه با تجارت جهانی و ارتقای همکاری‌های اجتماعی، اقتصادی، فنی و علمی
5. افزایش تجارت درون منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای و همچنین حذف موانع تجاری

قوانینی نیز در ایران وضع شده است تا ترانزیت تجاری و دیگر اهداف بیان شده هرچه سریعتر عملی شود.

جمع بندی

در این مقاله به بررسی دو کنوانسیون دیگر پرداختیم. در قسمت بعدی مقاله ها به بررسی کنوانسیون هایی که در ارتباط با حمل و نقل دریایی هستند خواهیم پرداخت. کنوانسیون هیک یا لاهه و قانون هارتر از جمله توافق نامه هایی هستند که در مطلب های بعدی به بررسی آنها می پردازیم. در صورت وجود هرگونه پرسش یا ابهامی در زمینه قوانین بین المللی موجود می توانید در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید تا کارشناسان ما در اسرع وقت پاسخگوی پرسش های شما باشند. همچنین اگر موضوع یا مطلبی مدنظر نظر شما می باشد آنرا را بیان کنید تا محتواهای مرتبط با آن قرار داده شود.